Zbiór esejów, przemówień, tekstów o polityce i moralności, dylematach intelektualisty znajdziemy w wydanym przez Agorę zbiorze „Siła bezsilnych i inne esseje” – wyboru tekstów dokonał Andrzej S. Jagodziński. W przedmowie Adam Michnik przypomniał liczne role Havla i jego ludzką wrażliwość: „Nie, Havel nigdy nie był ‘jaskiniowym antykomunistą’; każdy człowiek był dlań odrębnym światem wartym sprawiedliwego namysłu. Tworzył w ten sposób pewien wzór etosu dysydenckiego” (s. 20).
Eseje traktują o potrzebie etycznych fundamentów w społeczeństwie obywatelskim, o polityce, która nie jest li tylko pragmatyczna, ale również, jeśli nie przede wszystkim, emanacją zasad moralnych. Pisząc o podstawowych wartościach: prawdzie i miłości, Havel krytykował bezmyślny, zachłanny kapitalizm, a w centrum jego rozważań zawsze był człowiek.
