Olga Tokarczuk: Prawiek i inne czasy, W. A. B, Warszawa 1996.
„Kto raz widział granice świata, ten najboleśniej doświadczać będzie swego uwięzienia.” (Prawiek i inne czasy)
Prawiek i inne czasy to napisana pięknym językiem saga dwóch rodzin: Boskich i Niebieskich, którą autorka snuje od czasów Wielkiej Wojny, czyli I wojny światowej, a kończy w drugiej połowie dwudziestego wieku. W losy obu rodzin wplatają się historie pobocznych bohaterów. Narrację oplatają wydarzenia historyczne, polityczne, cywilizacyjne. W swojej gawędzie Tokarczuk przemyca refleksje o świecie, człowieku, Bogu, przyrodzie, a wszystko to w magiczno – filozoficznej aurze Prawieku, wiosce położonej gdzieś na kielecczyznie, otoczonej jakąś niewidzialną granicą, którą tylko nieliczni potrafią przekroczyć.
Ów Prawiek, mieszczący się w środku Wszechświata, to obraz prowincji, obraz człowieka, który zmaga się ze sobą, z okolicznościami, z przyrodą, moralnością i religią. Mit. Saga. Powieść rzeka. Refleksje. Wszystko to w „Prawieku”.
Dodaj komentarz